Effectiveness of disinfectants in the control of Pseudomonas tolaasii causing brown blotch of white button mushroom Agaricus bisporus was examined. The sensitivity of the pathogenic bacteria to four disinfectants characterized by different chemical composition, i.e. chloride dioxide, hydrogen peroxide and quaternary ammonium compounds, was assessed. Two disinfection methods: spray and dipping were used. Moreover, the efficiency of antibacterial commercial agents for the control of brown blotch in crop was investigated. The tested disinfectants revealed a high effectiveness in controlling bacteria. The method of disinfection influenced the values of antibacterial concentration. The agents containing hydrogen peroxide as well as quaternary ammonium compounds were more effective, when applied by the dipping method than by the spray method. Commercial agent consisting of sodium hypochlorite were the most efficient in the control of brown blotch in the mushroom crop. Hydrogen peroxide provided the lowest efficiency. 

W pracy określono aktywność bakteriobójczą środków dezynfekcyjnych w stosunku do bakterii Pseudomonas tolaasii wywołującej rdzawą plamistość pieczarki Agaricus bisporus. Badania obejmowały ocenę wrażliwości bakterii na cztery środki dezynfekcyjne o różnym składzie chemicznym. Badano skuteczność dwutlenku chloru, nadtlenku wodoru oraz związku z grupy czwartorzędowych soli amoniowych. Przeprowadzono dwie metody badań: metodę opryskową na płytkach Petriego oraz zanurzeniową z wykorzystaniem płytek kontaktowych typu Rodac. Na podstawie liczby kolonii wyrosłych na płytkach określano minimalne stężenie bakteriobójcze preparatów. Badano również skuteczność preparatów chemicznych w zwalczaniu plamistości bakteryjnej w warunkach uprawowych. Badane preparaty dezynfekcyjne charakteryzowały się wysoką skutecznością bakteriobójczą, przy czym metoda dezynfekcji miała wpływ na wartości stężeń bakteriobójczych. Wykazano, że metoda zanurzeniowa była skuteczniejsza niż opryskowa, w przypadku preparatów na bazie nadtlenku wodoru i czwartorzędowych soli amonowych. W warunkach uprawowych największą skutecznością charakteryzował się powszechnie stosowany preparat na bazie podchlorynu sodu. Nadtlenek wodoru wykazał najniższą skuteczność w ochronie pieczarki przed rdzawą plamistością. 

brown blotch; Pseudomonas tolaasii; Agaricus bisporus; control; bacterial disease; rdzawa plamistość; ochrona; choroby bakteryjne