Progress in Plant Protection

Evaluation of sowing value and vigor of dressed grain of winter triticale and rye depending on the cultivar and period of storage

Ocena wartości siewnej i wigoru zaprawionego ziarna pszenżyta ozimego i żyta w zależności od odmiany i okresu jego przechowywania 

Katarzyna Panasiewicz, e-mail: panas@up.poznan.pl

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Katedra Agronomii, Dojazd 11, 60-632 Poznań, Polska

Agnieszka Faligowska

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Katedra Agronomii, Dojazd 11, 60-632 Poznań, Polska

Grażyna Szymańska

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Katedra Agronomii, Dojazd 11, 60-632 Poznań, Polska
Streszczenie

The two, two-factorial laboratory experiments were carried out at the Agronomy Department of Poznan University of Life Sciences. The first factor of first experiment considered were winter triticale cultivars: Fidelio, Woltario, and in the second experiment winter rye cultivars: Arant, Gradan, Nawid. Cereal grain was dressed with fludioxonil (winter triticale) and karboxin + thiram (winter rye). The second experimental factor was a storage period of grain. The grain was evaluated directly after dressing and 180 days after the treatment. The results of the studies revealed that the cultivar Fidelio was characterized by a higher sowing value of grain and vigor than the cultivar Woltario. Six-month storage period of dressed grain of winter triticale caused a significant reduction in grain germination capacity, a simultaneous increase in the number of dead grains as well as a deterioration of grain vigor parameters. In the experiment with rye the best of sowing value showed the cultivar Nawid and the worst one the cultivar Arant. A half year storage period decreased germination capacity of the dressed grain, but did not significantly influence its vigor. 

 

W Katedrze Agronomii Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu założono dwa, dwu-czynnikowe doświadczenia laboratoryjne. Pierwszym czynnikiem, pierwszego doświadczenia były odmiany pszenżyta ozimego: Fidelio i Woltario, a drugiego odmiany żyta ozimego: Arant, Gradan, Nawid. Przed założeniem doświadczeń, ziarno było zaprawiane (pszenżyto ozime – fludioksonil, żyto – karboksyna + tiuram). Czynnikiem drugiego rzędu obu doświadczeń był okres przechowywania ziarna. Ziarno było oceniane po zaprawieniu i po 180 dniach od zaprawiania. Na podstawie wykonanych badań stwierdzono, iż odmiana Fidelio charakteryzowała się wyższymi parametrami jakości siewnej oraz wigoru. Półroczny okres przechowywania ziarna pszenżyta ozimego powodował istotne obniżenie zdolności kiełkowania, jednoczesny wzrost liczby ziarniaków martwych oraz pogorszenie parametrów wigoru ziarna. W doświadczeniu z żytem, najlepszą wartość siewną miała odmiana Nawid, a najgorszą Arant. Po pól roku przechowywania, zaprawione ziarno maiło obniżoną zdolność kiełkowania, natomiast wigor nie był istotnie zróżnicowany. 

Słowa kluczowe

seed dressing; cereal; germination capacity; vigor; storage; zaprawa nasienna; zboża; zdolność kiełkowania; wigor; przechowywanie  

Progress in Plant Protection (2012) 52: 651-656
Data pierwszej publikacji on-line: 2012-09-30 00:00:00
http://dx.doi.org/10.14199/ppp-2012-114
Pełny tekst (.PDF) BibTeX Mendeley Powrót do listy