Knotweeds (Reynoutria sp.) are native to East Asia and were introduced to Europe. They are considered invasive weed species which acclimatize very well in new environment and displace native species in Poland. Currently knotweeds occur commonly in all regions in Poland. They grow mainly along river banks, roadsides and on borderline habitats. They are rarely found in home gardens, railway and industrial areas as well as on fallow and idle lands. In the years 2013–2016 the places of knotweed occurrences, a productivity of plant fresh mass, and possibility of their control were determined. Three herbicides and mechanical mowing were applied in the trials. The efficacy of weed control was evaluated 4 and 8 weeks after the treatment. Regrowth of plant was analyzed after 3 and 5 months. The best results of knotweed control was achieved after application of triclopyr + fluroxypyr + clopyralid mixtures. Other examined products such as flazasulfuron, glyphosate and mixture flazasulfuron + glyphosate were less effective.

Rdestowce (Reynoutria sp.) pochodzą z wschodniej Azji i stamtąd zostały zawleczone do Europy. Są gatunkami inwazyjnymi, które doskonale zaaklimatyzowały się w Polsce i wypierają gatunki rodzime. Obecnie rdestowce występują na terenie całej Polski. Rosną głównie nad brzegami cieków wodnych, na siedliskach okrajkowych oraz na przydrożach. Rzadziej występują w ogrodach przydomowych, na terenach kolejowych i przemysłowych oraz na odłogach i nieużytkach. W latach 2013–2016 wykonano obserwacje miejsc występowania rdestowców, określono produktywność świeżej masy przez rośliny oraz oceniono możliwość ich zwalczania. W doświadczeniach wykorzystano 3 herbicydy oraz mechaniczne koszenie roślin. Skuteczność zwalczania oceniono 4 i 8 tygodni po zabiegu. Odrastanie analizowano po 3 i 5 miesiącach. Najlepsze rezultaty były obserwowane po zastosowaniu mieszaniny trichlopyr + fluroksypyr + chlopyralid. Pozostałe z badanych herbicydów, takie jak flazasulfuron, glifosat i mieszanina flazasulfuron + glifosat działały słabiej.

Bailey J.P. 2003. Japanese Knotweed s.l. at home and abroad. p. 183–196. In: “Plant Invasions: Ecological Threats and Management Solutions” (L. Child, J.H. Brock, K. Prach, P. Pyšek., P.M. Wade, W. Williamson, eds.). Backhuys, Leiden, The Netherlands, 457 pp.

Bailey J.P., Conolly A.P. 2000. Prize-winners to pariahs – A history of Japanese Knotweed s.l. (Polygonaceae) in the British Isles. Watsonia 23: 93–110.

Bailey J.P., Bímová K., Mandák B. 2009. Asexual spread versus sexual reproduction and evolution in Japanese Knotweed s.l. sets the stage for the “Battle of the Clones”. Biological Invasions 11 (5): 1189–1203. DOI: 10.1007/s10530-008-9381-4.

Balogh L. 2008. Japanese, giant and bohemian knotweed. p. 13–33. In: “The Most Important Invasive Plants in Hungary” (Z. Botta-Dukát, L. Balogh, eds.). Institute of Ecology and Botany, Hungarian Academy of Sciences, Vácrátót, Hungary, 255 pp.

Barták R., Konupková-Kalousová Š., Krupová B. 2010. Methods of Elimination of Invasive Knotweed Species (Reynuotria spp.). PROprint, Český Těšín, Czech Republic, 15 pp.

Beerling D.J., Bailey J.P., Conolly A.P. 1994. Fallopia japonica (Houtt.) ronse decraene. Biological Flora of the British Isles. Journal of Ecology 82 (4): 959–979. DOI: 10.2307/2261459.

Boehmer H.J., Heger T., Trepl L. 2001. Case Studies on Alien Species in Germany – Robinia pseudoacacia, Fallopia japonica, Senecio inaequidens, Dreissena polymorpha, Ondatra zibethicus, Mustela vison. Umweltbundesamt, Berlin: 77–89.

Braun-Blanquet J. 1964. Pflanzensozologie. Springer, Wien, New York, 865 pp.

Brock J.H. 1994. Technical note: Standing crop of Reynoutria japonica in the autumn of 1991 in the United Kingdom. Preslia66: 337–343.

Bzdęga K., Dajdok Z., Fojcik B., Nowak T., Pasierbiński A., Tokarska-Guzik B., Urbisz A. 2017. Inwazyjne gatunki z rodzaju rdestowiec Reynoutria spp. w Polsce – biologia, ekologia i metody zwalczania. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, 182 ss. ISBN 978-83-226-3078-5.

CABI Commonwealth Agricultural Bureau International. 2015. Datasheet: Fallopia sachalinensis. http://www.cabi.org/isc/datasheet/107744#20067202348 [Accessed: 22.08.2018].

CABI Commonwealth Agricultural Bureau International. 2018. Datasheet: Fallopia japonica. http://www.cabi.org/isc/datasheet/23878 [Accessed: 20.08.2018].

Child L., Wade M. 1999. Fallopia japonica in the British Isles: The traits of an invasive species and implications for management. In:“Biological Invasions of Ecosystem by Pests and Beneficial Organisms” (E. Yano, K. Matsuo, M. Shiyomi, A. Andow, eds.). National Institute of Agro-Environmental Sciences, Tsukuba, Japan: 200–210.

Chmura D. 2004. Penetration and naturalisation of invasive alien plant species (neophytes) in woodlands of the Silesian Upland (southern Poland). Nature Conservation 60 (3): 3–11.

Chmura D., Sierka E. 2006. The occurrence of invasive alien plant species in selected forest nature reserves in southern Poland as a conservation problem. Nature Conservation 62 (5): 3–11.

Chmura D., Tokarska-Guzik B., Nowak T., Woźniak G., Bzdęga K., Koszela K., Gancarek M. 2015. The influence of invasive Fallopia taxa on resident plant species in two river valleys (southern Poland). Acta Societatis Botanicorum Poloniae 84 (1): 23–33. DOI: 10.5586/asbp.2015.008.

Conolly A.P. 1977. The distribution and history in the British Isles of some alien species of Polygonum and Reynoutria. Watsonia 11: 291–311.

Cygan D. 2018. Preventing the Spread of Japanese knotweed (Reynoutria japonica). Best Management Practices. New Hampshire Department of Agriculture, Markets & Food, 15 pp.

DEFRA. 2003. Review of non-native species policy. Report of the working group. Department for Environment, Food and Rural Affairs, London, 90 pp.

Delbart E., Mahy G., Weickmans B., Henriet F., Crémer S., Pieret N., Vanderhoeven S., Monty A. 2012. Can land managers control Japanese knotweed? Lessons from control tests in Belgium. Environmental Management 50 (6): 1089–1097. DOI: 10.1007/s00267-012-9945.

El Bassam N. 2010. Handbook of Bioenergy Crops. A Complete Reference to Species, Development and Applications. Earthscan, London-Washington, 544 pp.

Eliáš P. 1998. Estimation of Reynoutria japonica Houtt. biomass in Slovakia. Acta Horticulturae et Regiotecturae 1: 3–4.

Fuchs C. 1957. Sur le développement des structures de l’appareil souterrain du Polygonum cuspidatum Sieb. et Zucc. Bulletin de la Société Botanique de France 104 (3–4): 141–147. DOI: 10.1080/00378941.1957.10835085.

Hollingsworth M.L., Bailey J.P. 2000. Evidence for massive clonal growth in the invasive weed Fallopia japonica (Japanese Knotweed). Botanical Journal of the Linnean Society 133 (4): 463–472. DOI: 10.1111/j.1095-8339.2000.tb01589.x.

Horn P., Prach K. 1994. Aerial biomass of Reynoutria japonica and its comparison with that of native species. Preslia 66 (4): 345–348.

Kabat T.J., Stewart G.B., Pullin A.S. 2006. Are Japanese knotweed (Fallopia japonica) control and eradication interventions effective? CEE review 05-015 (SR21). Collaboration for Environmental Evidence: 1–98.

Kompała-Bąba A., Błońska A., Bąba W. 2005. The participation of Reynoutria japonica Houtt. in phytocoenoses growing in the Upper Silesian Industrial Region Thaiszia. Journal of Botany 15 (1): 233–248.

Kosmale S. 2000. Einwanderung und Ausbreitung gebietsfremder Pflanzen – aus der Sicht des westsächsichen Erzgebirgsvorlandes – kritisch betrachtet. Pulsatilla – Zeitschrift für Botanik und Naturschutz 3: 23–29.

Mandák B., Pyšek P., Bímová K. 2004. History of the invasion and distribution of Reynoutria taxa in the Czech Republik: a hybryd spreading faster than its parents. Preslia 76 (1): 15–64.

Marigo G., Pautou G. 1998. Phenology, growth and ecophysiological characteristics of Fallopia sachalinensis. Journal of Vegetation Science 9 (3): 379–386. DOI: 10.2307/3237102.

Meerbeek K.V., Appels L., Dewil R., Calmeyn A., Lemmens P., Muys B., Hermy M. 2015. Biomass of invasive plant species as a potential feedstock for bioenergy production. Biofuels, Bioproducts and Biorefining 9 (3): 273–282. DOI: 10.1002/bbb.1539.

Murray McHugh J. 2006. A review of literature and field practices focused on the management and control of invasive knotweed (Polygonum cuspidatum, P. sachalinense, P. polystachyum and hybrids). The Nature Conservancy, Southern Lake Champlain Valley Program, West Haven, 32 pp.

Pude R., Franken H. 2001. Reynoutria bohemica – eine Alternative zu Miscanthus x giganteus? Reynoutria bohemica – an alternative to Miscanthus x giganteus? Die Bodenkultur 52 (1): 19–27.

Pyšek P., Prach K. 1993. Plant invasions and the role of riparian habitats: a comparison of four species alien to central Europe. Journal of Biogeography 20 (4): 413–420. DOI: 10.2307/2845589.

Rostański A. 2006. Spontaniczne kształtowanie się pokrywy roślinnej na zwałowiskach po górnictwie węgla kamiennego. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, 230 ss.

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4.08.2004 r. (Dz. U. Nr 183, poz. 1890).

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14.04.2005 r. (Dz. U. Nr 76, poz. 670).

Rudenko M., Hulting A.G. 2010. Integration of chemical control with restoration techniques for management of Fallopia japonica populations. Management of Biological Invasions 1 (1): 37–49. DOI: 10.3391/mbi.2010.1.1.06.

Shaw R.H., Seiger L.A. 2002. Japanese Knotweed. In: “Biological Control of Invasive Plants in the Eastern United States” (R. Van Driesche, S. Lyon, B. Blossey, M. Hoddle, R. Reardon, eds.). USDA Forest Service Publication: 159–166.

Strašil Z., Kára J. 2010. Study of knotweed (Reynoutria) as possible phytomass resource for energy and industrial utilization. Research in Agricultural Engineering 56 (3): 85–91.

Tokarska-Guzik B. 2005. The Establishment and Spread of Alien Plant Species (Kenophytes) in the Flora of Poland. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, 192 ss. ISBN 978-83-226-1485-3.

Tokarska-Guzik B. 2009. Metody zwalczania roślin inwazyjnych obcego pochodzenia. s. 124–131. W: „Inwazyjne gatunki roślin ekosystemów mokradłowych Polski” (Z. Dajdok, P. Pawlaczyk, red.). Wydawnictwo Klubu Przyrodników, Świebodzin,167 ss.

Urbisz A. 2004. Konspekt flory roślin naczyniowych Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, 285 ss.

Wika S., Gorczyca M. 2006. Local clusters of anthropophytes and their migration in “Murcki Forest” nature reserve (The Silesian Upland). Biodiversity Research and Conservation 3–4: 373–376.

Wittig R. 1981. Untersuchungen zur Verbreitung einiger Neophyten im Fichtelgebirge. Berichte der Bayerischen Botanischen Gesellschaft zur Erforschung der Flora 52: 71–81.

Woźniak G. 2001. Invasive plants involved in primary succession on post-industrial areas Upper Silesia (Poland). In: “Plant Invasions: Species Ecology and Ecosystem Management” (G. Brundu, J. Brock, I. Camada, L. Child, M. Wade, eds.). Backhuys Publishing, Leiden, The Netherlands: 263–270.

Zając A., Zając M. (red.). 2001. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce – Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 715 ss.