The studies were conducted in 2010–2012 at the Research Institute of Horticulture in Skierniewice. The aim of the research was to determine the yield of celeriac, its storage ability and nutritional value, depending on weed management methods. In the field experiments the following methods were compared: the use of herbicides, herbicide + mechanical treatment, mechanical treatments, soil mulching with polypropylene and biodegradable foil, soil mulching with polypropylene + biostymulant AlgaminoPlant and hand weeding. After harvest celeriac roots were stored at the temperature 0°C for 213–216 days and after storage were sorted out into the following groups: healthy roots without symptoms of re-growing, healthy roots with symptoms of re-growing, roots with diseases and rotting symptoms. The natural weigh loss was also determined. Chemical analyses were performed after harvest and storage period. These analyses consisted of evaluation of dry matter, ascorbic acid, total sugars and soluble phenols content. The highest yield after the storage period was obtained from plants treated with linuron and additionally mechanically weeded and the lowest from not weeded. After the storage the lower contents of dry matter, in comparison to stored celeriac, were determined. Ascorbic acid contents in celeriac grown in biodegradable foil and weeded by hand was higher than in other methods. The contents of soluble phenols after storage was higher than after harvest, except celeriac treated with flurochloridone. 

W latach 2010–2012, w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach przeprowadzono badania nad określeniem wpływu różnych sposobów odchwaszczania na plonowanie selera korzeniowego, jego trwałość przechowalniczą oraz wartość odżywczą po zbiorze i po przechowywaniu. Porównywano następujące metody odchwaszczania: stosowanie herbicydów, herbicyd + pielenie mechaniczne, same zabiegi mechaniczne, mulczowanie gleby włókniną ściółkującą i folią biodegradowalną, mulczowanie gleby włókniną ściółkującą + biostymulator AlgaminoPlant oraz pielenie ręczne. Po zbiorze korzenie selera przechowywano w temperaturze 0°C, przez 213–216 dni, zależnie od roku. Po przechowaniu korzenie sortowano na poszczególne frakcje: korzenie zdrowe niewyrośnięte i wyrośnięte w nowe liście i korzenie oraz korzenie chore, nadgniłe i zgniłe, a także określano naturalne ubytki masy. Po zbiorze i po przechowywaniu określano w selerach zawartość suchej masy, witaminy C, cukrów ogółem i fenoli rozpuszczalnych. Najwyższy średni plon handlowy po przechowywaniu uzyskano w selerach traktowanych linuronem w zmniejszonej dawce i pielonych mechanicznie, a najniższy w nieodchwaszczanych. Analizy chemiczne korzeni handlowych selera po przechowaniu wykazały niższą średnią zawartość suchej masy w porównaniu do selera po zbiorze. Zawartość witaminy C w selerach odchwaszczanych ręcznie i mulczowanych folią biodegradowalną była istotnie wyższa w porównaniu z innymi metodami. Nie wykazano wpływu metody ochrony selera przed chwastami na zawartość cukrów ogółem po okresie przechowywania. Stwierdzono wyższą zawartość fenoli rozpuszczalnych po przechowywaniu niż po zbiorze, z wyjątkiem selera opryskiwanego w trakcie uprawy herbicydem flurochloridon.