Spelt is one of the oldest subspecies of wheat, known already from the stoneage. Over time it has been supplanted by modern wheat varieties, but in recent years the cultivation of spelt is undergoing its renaissance. To a large extent this is related to the development of organic farming and increasing interest of consumers in so-called healthy food. Compared with common wheat, spelt wheat grain contains more minerals and proteins, but its processing is more difficult and expensive. One of the problems in cultivation of spelt wheat is susceptibility of winter varieties grown in Europe to lodging. The aim of the two-year field study conducted in the Agricultural Experimental Station Institute of Plant Protection – National Research Institute in Winna Gora was to determine the effectiveness of different growth regulators used in the spelt wheat crops. The following preparations were tested: ethephon, trinexapac ethyl, trinexapac ethyl + chlormequat chloride and prohexadione calcium. The evaluated parameters were: plant height, internodes length and the yield. Shortening effect was observed on all plots with growth regulators used. The best effect was obtained after the application of a mixture of trinexapac ethyl + chlormequat chloride.

Orkisz to jeden z najstarszych podgatunków pszenicy, znany już w epoce kamienia. Z czasem został wyparty przez odmiany pszenicy zwyczajnej, jednak w ostatnich latach uprawa orkiszu przeżywa swój renesans. W dużym stopniu jest to związane z rozwojem rolnictwa ekologicznego oraz wzrostem zainteresowania ze strony konsumentów tzw. zdrową żywnością. W porównaniu z ziarnem pszenicy zwyczajnej, ziarno pszenicy orkisz zawiera więcej składników mineralnych oraz białka, jego przetwórstwo jest jednak trudniejsze i bardziej kosztowne. W uprawie orkiszu jednym z problemów jest podatność większości uprawianych w Europie ozimych odmian na wyleganie. Dwuletnie badania polowe prowadzone w Polowej Stacji Doświadczalnej Instytutu Ochrony Roślin – Państwowego Instytutu Badawczego w Winnej Górze miały na celu określenie skuteczności działania regulatorów wzrostu z różnych grup stosownych w uprawie pszenicy orkisz. Obiektami badań były: etefon, trineksapak etylu, trineksapak etylu + chlorek chloromekwatu oraz proheksadian wapnia. Oceniano takie parametry, jak: wysokość roślin, długość międzywęźli, wysokość plonu. Efekt skrócenia obserwowany był na wszystkich obiektach, na których zastosowano regulatory, jednak najlepsze działanie stwierdzono po zastosowaniu mieszaniny trineksapak etylu + chlorek chloromekwatu.